Author: Alexis Antoniou

Θεραπεία Εστιασμένη στη Λύση (Solution Focused Therapy) – Επίπεδο 1

Το Systemic Family Institute of Cyprus ανακοινώνει με χαρά την έναρξη ενός νέου εκπαιδευτικού προγράμματος στη Θεραπεία Εστιασμένη στη Λύση (Solution Focused Therapy – SFT), βασισμένου στο μοντέλο του καταξιωμένου οργανισμού BRIEF, ενός εκ των κορυφαίων κέντρων εκπαίδευσης στη Θεραπεία Εστιασμένη στη Λύση. Η εκπαίδευση θα πραγματοποιείται στα ελληνικά.

Γιατί να Επιλέξετε Αυτό το Πρόγραμμα;

✅ Επιστημονικά Τεκμηριωμένη Προσέγγιση – Βασισμένο στη διεθνώς αναγνωρισμένη μεθοδολογία του BRIEF. ✅ Πρακτική και Άμεσα Εφαρμόσιμη – Εστιάζει στην ενδυνάμωση των υπαρχουσών δεξιοτήτων και δυνατοτήτων. ✅ Κατάλληλο για Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας – Ψυχολόγους, ψυχιάτρους, κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλευτές ψυχικής υγείας και άλλους ειδικούς. ✅ Διαδραστική Μάθηση – Περιλαμβάνει θεωρητική κατάρτιση, παιχνίδια ρόλων και πρακτικές εφαρμογές.

Τι Θα Μάθετε:

✔️ Βασικές αρχές και θεωρητικό υπόβαθρο της SFT ✔️ Εφαρμογή βασικών τεχνικών, όπως η «ερώτηση του θαύματος» και οι «ερωτήσεις κλίμακας» ✔️ Ανάπτυξη δεξιοτήτων στοχοθέτησης και σχεδιασμού λύσεων ✔️ Ενίσχυση της ανθεκτικότητας των πελατών μέσα από υπάρχουσες δεξιότητες ✔️ Πρακτική εξάσκηση με μελέτες περιπτώσεων και διαδραστικές ασκήσεις

Σε Ποιους Απευθύνεται:

📌 Ψυχολόγους όλων των ειδικοτήτων (εγγεγραμμένους και ειδικευόμενους)
📌 Ψυχιάτρους & Παιδοψυχίατρους
📌 Νοσηλευτές Ψυχικής Υγείας
📌 Κοινωνικούς Λειτουργούς
📌 Επαγγελματίες ψυχικής υγείας από διάφορους κλάδους

Δομή Μαθήματος:

📅 Ημερομηνίες:
• 26 Ιουνίου (18:00-21:00)
• 27 Ιουνίου (18:00-21:00)
• 28 Ιουνίου (09:30-15:30)
• 29 Ιουνίου (09:30-15:30)

🕒 Διάρκεια: 18 ώρες
🖥 Τρόπος διεξαγωγής: Διαδικτυακά μέσω Zoom
📜 Πιστοποίηση: Με την επιτυχή ολοκλήρωση, οι συμμετέχοντες θα λάβουν Πιστοποιητικό Επιπέδου 1 (Level 1) στη SFT
💰 Κόστος: 600 ευρώ

Εκπαιδευτής:

Ο Δρ. Αλέξης Αντωνίου, εγγεγραμμένος ειδικός ψυχολόγος και συστημικός ψυχοθεραπευτής, με εκπαίδευση στη Θεραπεία Εστιασμένη στη Λύση από τον οργανισμό BRIEF. Διαθέτει πολυετή εμπειρία στην ψυχοθεραπεία, την κλινική εποπτεία και την εκπαίδευση επαγγελματιών ψυχικής υγείας.

📩 Για περισσότερες πληροφορίες & εγγραφές:
📧 Email: aantoniou@sfic.com.cy
📞 Τηλέφωνο: +357 99581553

Για περισσότερες πληροφορίες σε σχέση με το Systemic Family Institute of Cyprus πατήστε εδώ:

https://www.sfic.com.cy/ekpedefsi

Ο φόβος της εγκατάλειψης, όπως και οι περισσότεροι φόβοι που βιώνουν οι άνθρωποι έχει τις ρίζες του κυρίως στην παιδική ηλικία. Ένας τέτοιος φόβος μπορεί να προκύψει όταν ένα άτομο μεγαλώνει με ασταθείς γονείς που δεν παρείχαν επαρκή συναισθηματική φροντίδα, από ένα τραυματικό διαζύγιο, από τον αιφνίδιο θάνατο ενός γονέα, η και με το μεγάλωμα σε ίδρυμα.

Όλοι άνθρωποι από τη φύση τους στην παιδική ηλικία προσκολλώνται σε άτομα που τους παρέχουν φυσική και συναισθηματική φροντίδα.  Για αυτό τον λόγο η προσκόλληση, θεωρείται μια έμφυτη και υγιής ιδιότητα για την ανάπτυξη του ατόμου και αποτελεί τη πρώτη καθοριστική σχέση που δημιουργεί το άτομο.

Ως εκ τούτου, η σχέση αυτή  στιγματίζει και  προσδιορίζει συνήθως όλες τις σχέσεις της υπόλοιπης ζωής του. Στο παιδικό ψυχισμό, η κάθε είδους εγκατάλειψη είναι συνυφασμένη με τον αφανισμό του παιδιού και για αυτό αρκετές φορές η επιβίωση του εξαρτάται από τους άλλους. 

Στην ενήλικη ζωή ο φόβος αυτός ξαναζωντανεύει, όταν το άτομο αρχίζει και εμπλέκεται σε σχέσεις εγγύτητας και βαθύτερης σύνδεσης. Σ’ αυτήν την περίπτωση το άτομο ή αποφεύγει τη δέσμευση ούτως ώστε να αποφευχθεί μια νέα τυχόν εγκατάλειψη, ή επιζητά την προσκόλληση στη σχέση προκειμένου να επουλώσει το τραύμα της εγκατάλειψης.

Σε κάποιες περιπτώσεις το άτομο μπορεί να παρουσιάσει μια αμφιθυμική συμπεριφορά, δηλαδή από την μια να έχει την τάση να προσκολλήσει σε μια σχέση, και από την άλλη να τερματίσει παρορμητικά μια σχέση προκειμένου να μην επαναληφθεί το τραύμα της εγκατάλειψης.

Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό των ατόμων τα οποία φοβούνται την εγκατάλειψη είναι το ότι επιλέγουν κατ’ επανάληψη να συνδέονται με άτομα τα οποία πληρούν εκ των προτέρων τις προδιαγραφές να τα εγκαταλείψουν. Δηλαδή άτομα που δεν είναι ουσιαστικά διαθέσιμα, άτομα ασταθή που δεν επιθυμούν οποιαδήποτε δέσμευση.

Κάποιες φορές, ο φόβος της εγκατάλειψης πολλές φορές, οδηγεί τα άτομα σε χειριστικές και καταναγκαστικές συμπεριφορές απέναντι σε άλλους ανθρώπους, ούτως ώστε να τους χειραγωγήσουν, να τους εκφοβίσουν, ή να τους δεσμεύσουν σε μια σχέση για να μην βιώσουν εκ νέου μια καινούργια εγκατάλειψη. Αυτές οι συμπεριφορές πιθανόν να εμπεριέχουν υπερβολικές παροχές σε υλικό και συναισθηματικό επίπεδο όπως συμβιβασμούς, εκβιασμούς, έλεγχο της ζωής των άλλων, δωροδοκίες, υποχωρήσεις, κλπ.

Η βασική πεποίθηση του ατόμου το οποίο φοβάται την εγκατάλειψη είναι πως αφού οι γονείς μου οι ίδιοι με έχουν εγκαταλείψει, τότε σίγουρα θα με εγκαταλείπουν και όλοι οι άλλοι. Στην τελική αυτή η πεποίθηση, μαζί και με άλλες συμπεριφορές από μέρους του ατόμου, μπορεί να οδηγούν στην επιβεβαίωση του φόβου του πως εγκαταλείπεται.

Όταν ένα άτομο με δυσκολίες εγκατάλειψης ενταχθεί σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία, ο κύριος στόχος είναι η αναζήτηση της εγκατάλειψης που το άτομο βίωσε στην παιδική του ηλικία και η σύνδεση της με το σήμερα. Ο θεραπευτής βοηθάει το άτομο να εντοπίσει τις δυσλειτουργικές σκέψεις και τις προβληματικές συμπεριφορές που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή του, ενισχύουν η προκαλούν τον φόβο εγκατάλειψης. Αυτή γίνεται μέσω της διαδικασίας διερεύνησης των διαπροσωπικών του σχέσεων με απώτερο στόχο την θετική αναπλαισίωση και μείωση του φόβου εγκατάλειψης. Παράλληλα, καλλιεργείται η ικανότητα του να ξεχωρίζει άτομα τα οποία είναι κατάλληλα και ικανά να συνδεθούν πραγματικά μαζί του σε ασφαλή βάση και το άτομο βοηθιέται να αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους.

Αλέξης Αντωνίου

Εγγεγραμμένος Ψυχολόγος

Συστημικός Ψυχοθεραπευτής

Υποψήφιος Διδάκτωρ Ψυχολογίας

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι παρέχω υπηρεσίες ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής διαδικτυακά. Αυτό που χρειάζεται είναι γρήγορο Ίντερνετ και ένας ήσυχος και ιδιωτικός χώρος. Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο 96759027.

I would like to inform you that I am offering online psychotherapy and counseling services. What is needed is a fast internet service, and a private and quiet place. For more information you can call me on 96759027.

ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΩ ΟΤΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ:

3-20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

4-16 ΣΕΜΠΤΕΒΡΙΟΥ

I WOULD LIKE TO INFORM YOU THAT THE OFFICE WILL CLOSE THE FOLLOWING DATES FOR THE SUMMER VACATION:

3-20 AUGUST

4-16 SEPTEMBER

 

Ερώτηση 1: Τι είναι στην πραγματικότητα η κρίση πανικού;

Είναι έντονα συμπτώματα που παρατηρούνται σε κάποιον και κλιμακώνονται συνήθως μέσα σε ένα δεκάλεπτο. Είναι σωματικά συμπτώματα που συνοδεύονται από καταστροφοποιητικές σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα.

Ερώτηση 2: Τι παρατηρείται συνήθως στο σώμα μας, όταν συμβαίνει μία κρίση πανικού;

Συνήθως αυξάνονται οι χτύποι της καρδιάς μας, νιώθουμε πιο έντονη την αναπνοή μας και δυσκολευόμαστε να πάρουμε βαθιά αναπνοή, νιώθουμε τα άκρα μας να παγώνουν, ιδρώνουμε, νιώθουμε δύσπνοια, μπορεί να νιώσουμε βάρος στο κεφάλι μας, μπορεί να θέλουμε να πάμε στην τουαλέτα, νιώθουμε τους μύες μας να σφίγγονται.

Ερώτηση 3: Γιατί σε μένα;

Πίσω από όλες τις καταστάσεις οι οποίες μας προκαλούν έντονα συναισθήματα, κρύβεται αρχικά η πρώτη μας ερώτηση που είναι: «Γιατί σε μένα; Γιατί εγώ; Γιατί τώρα;». Πίσω από αυτό το γιατί, κρύβεται μία δυσκολία αποδοχής της νέας αυτής κατάστασης που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και μία ανάγκη μας να κατανοήσουμε.

Ερώτηση 4 : Συνηθισμένες σκέψεις κατά την κρίση πανικού.

Επειδή αντιμετωπίζουμε μία έντονα στρεσογόνα κατάσταση, συνήθως σκεφτόμαστε καταστροφοποιητικά. Βγάζουμε συμπεράσματα, παρερμηνεύοντας ένα σύμπτωμα και υπερεκτιμώντας τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε και τις συνέπειές τους. Είναι πολύ πιθανό, συνεπώς, να σκεφτούμε ότι εφόσον η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και με πονάει και η πλάτη μου, μπορεί να παθαίνω έμφραγμα.

Ερώτηση 5: Πεθαίνω;

Όσοι έχουν νιώσει την κρίση πανικού, συχνά νιώθουν τον κίνδυνο και την απειλή να πλησιάζει. Αυτό έχει σαν συνέπεια τα συμπτώματα να παρερμηνεύονται και να θεωρεί κάποιος το βάρος στο στήθος σαν σύμπτωμα καρδιακής προσβολής ή εμφράγματος.

Ερώτηση 6: Κινδυνεύω να τρελαθώ;

Στις κρίσεις πανικού και στις καταστάσεις έντονου άγχους, το αυτόνομο νευρικό σύστημα υπερ-δραστηριοποιείται. Νιώθει ότι αντιμετωπίζει μία μόνιμη απειλή και εκπαιδεύεται να παρατηρεί όλα τα συμπτώματα τα οποία θεωρεί επικίνδυνα. Κάθε φορά λοιπόν που συμβαίνουν αυτοί οι συναγερμοί, ο εγκέφαλος μπορεί αναπαράγει τη σκέψη ότι κάτι δεν πάει καλά, αρχίζει να φοβάται. Οι φόβοι συνήθως σχετίζονται με την απώλεια ελέγχου, με τον θάνατο και τον φόβο ότι τρελαινόμαστε.

Ερώτηση 7: Πειράζει που αποφεύγω να μπαίνω στα λεωφορεία όταν νιώθω ότι παθαίνω κρίση πανικού ή όταν σκέφτομαι ότι μπορεί ν α πάθω κρίση πανικού;

Όταν αποφεύγουμε να αντιμετωπίζουμε αυτό το οποίο μας αγχώνει, μπορεί βραχυπρόθεσμα να νιώθουμε ανακούφιση, στην πραγματικότητα όμως συντηρούμε το άγχος μας και τις καταστάσεις που μας το προκαλούν. Η αποφυγή είναι λάθος και συμπεριφορά συντήρησης.

Ερώτηση 8: Φοβάμαι την επόμενη φορά…

Από τη στιγμή που κάποιος εμφανίζει τα πρώτα συμπτώματα μιας κρίσης πανικού, φοβάται την επόμενη φορά που θα συμβεί. Μπαίνει σε μία διαδικασία προσμονής της επόμενης φοράς. Βιώνει μία περίοδο φόβου, άγχους και επιφυλακής στην προσπάθειά του να αναγνωρίσει συμπτώματα που μπορεί να του θυμίζουν την προηγούμενη φορά. Αυτό όμως ουσιαστικά έχει σαν αποτέλεσμα ο φόβος αυτός να γίνει ένα κομμάτι της καθημερινότητας, που κατακλύζεται πλέον από φόβο και αρνητικά συναισθήματα.

Ερώτηση 9: Γιατί δυσκολεύομαι πλέον στην καθημερινότητά μου;

Η ζωή των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν κρίσεις πανικού, επηρεάζεται. Επηρεάζεται η λειτουργικότητά τους. Αποφεύγουν πράγματα και καταστάσεις που τους προκαλούν άγχος, θεωρώντας με αυτό τον τρόπο ότι προστατεύονται. Γίνονται πιο ευερέθιστοι, μαθαίνουν να ζούνε με τον φόβο του ίδιου τους του εαυτού, γίνονται πιο εσωστρεφείς, δεν έχουν διάθεση να συμμετέχουν σε δραστηριότητες, αρχίζουν και βιώνουν ανηδονία.

Ερώτηση 10: Τί μπορώ να κάνω τη στιγμή του πανικού;

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βιώνουν μία κρίση πανικού, λόγω του φόβου τους, τη στιγμή που τα επίπεδα του άγχους τους είναι στο μέγιστο σημείο, φεύγουν από αυτό που τους προκάλεσε άγχος και πανικό. Η κρίση πανικού όμως είναι μία συνθήκη, που μετά την κορύφωση, το άγχος θα αρχίσει να μειώνεται. Η φυγή και η αποφυγή στην πραγματικότητα συντηρούν όλες τις αρνητικές σκέψεις και τις επιδεινώνουν.

Είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να διαχειριστείτε το άγχος σας χρησιμοποιώντας τεχνικές χαλάρωσης. Με τη βοήθεια ενός θεραπευτή, αναζητήστε τις πραγματικές αιτίες που πυροδοτούν το άγχος σας και εστιάστε στην επίλυσή τους.

ΠΗΓΗ: https://www.e-psychology.gr/anxiety-stress-phobias/3191-10-erotiseis-apantiseis-krisi-panikoy.html

 

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είμαστε καλά εμείς, δεν μπορούμε να είμαστε καλά στη σχέση μας με τα παιδιά μας, στη σχέση μας με το σύντροφό μας, στη σχέση μας με την οικογένειά μας και με τους φίλους μας.

Πολλές φορές μπορεί να το λέμε. Ακόμη περισσότερες φορές μπορεί να το συμβουλέψουμε στους άλλους να το κάνουν, πόσες φορές, ωστόσο, θα διεκδικήσουμε να το κάνουμε πράξη εμείς;

Πόσες φορές θα αφήσουμε στην άκρη τις εκκρεμότητες που έχουμε για την επόμενη μέρα και να διεκδικήσουμε λίγο προσωπικό χρόνο για εμάς, γιατί με αυτό τον τρόπο θα νιώσουμε καλά;

Συμβουλές ευημερίας για μια ευτυχισμένη ζωή 

Τις προηγούμενες μέρες διάβασα ένα μήνυμα που ανέβασε στο διαδίκτυο η κόρη του γνωστού ηθοποιού Μπομπ Χόσκινς, μετά το θάνατό του. Το μήνυμα αυτό αφορούσε σε συμβουλές ευημερίας, όπως τις είχε ονομάσει εκείνος και τις είχε κληροδοτήσει στην κόρη του για να τη βοηθήσει να είναι περισσότερο ικανοποιημένη και ευτυχισμένη από τη ζωή της:

• Να γελάς, το χιούμορ υπάρχει ακόμα και στις πιο σκοτεινές μας μέρες.
• Να θυμώνεις, γιατί αν κρατάς μέσα σου το θυμό, θα είσαι πικρόχολη και θλιμμένη.
• Να είσαι πάντα ο εαυτός σου, γιατί δεν μπορείς να είσαι κάποια άλλη – και αν σε κάποιον δεν αρέσεις είναι είτε τυφλός είτε ηλίθιος.
• Να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και μην φοβάσαι την αποτυχία.
• Να μην παίρνεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά – όσοι το κάνουν είναι βαρετοί.
• Ποτέ μην τα παρατάς, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος.
• Να εκτιμάς την ομορφιά στη ζωή, να κρατάς τις καλύτερες στιγμές σε φωτογραφίες.
• Να είσαι γενναιόδωρη και αν έχεις κάτι να δώσεις, να το κάνεις – δεν θα το πάρεις μαζί σου.
• Και να αγαπάς με όλη σου την καρδιά, γιατί στο τέλος η αγάπη είναι το μόνο που μετράει.

Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να προσθέσω και άλλες!

Να βρίσκεις λίγο χρόνο για σένα για να μπορέσεις να ξεκουραστείς. Θυμήσου την τελευταία φορά που χωρίς ενοχές ξάπλωσες λίγο, ενώ τα παιδιά ήταν στο σπίτι και έκλεισες τα μάτια σου για ένα μισάωρο ή κοίταζες το κινητό σου.

Να κάνεις κάτι για να μπορείς να παίρνεις δυνάμεις και για να εκτονώνεις τα συναισθήματά σου. Δεν μπορείς να εστιάζεις μόνο στις εκκρεμότητες, στις δουλειές του σπιτιού, στο μαγείρεμα, στα παιδιά.

Είναι απαραίτητο, αλλά δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατη η σκέψη σου. Γιατί έχεις και, εσύ, ανάγκες. Οι δουλειές και οι εκκρεμότητες δεν θα σταματήσουν ποτέ, δεν θα μειωθούν ποτέ. Εάν, όμως, εσύ αρχίσεις να μην νιώθεις καλά, πώς θα τα ολοκληρώνεις όλα αυτά; Είναι λάθος να περιμένεις από τους άλλους να σκεφτούν την δική σου χαλάρωση, την δική σου εκτόνωση. Πρέπει να φροντίσεις, εσύ, τον εαυτό σου.

Διεκδίκησε για τον εαυτό σου αυτό που αξίζεις.

 

ΠΗΓΗ: https://www.e-psychology.gr/selfhelp/3148-diekdikise-na-eisai-kala.html

 

Τι σημαίνει Επιτυχία;

Τι είναι τελικά αυτό που χρειάζεται για να τα καταφέρεις στη ζωή? Τι είναι αυτό που σου δίνει την κινητήρια δύναμη να στοχεύσεις ψηλά και να ολοκληρωθείς? Συνήθως αυτό που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι όταν βλέπουμε ανθρώπους που από το μηδέν καταφέρνουν να κυνηγήσουν τα όνειρα τους.

Τσάρλι Τσάπλιν, ορφανός από πατέρα και με μια μητέρα σε μια ψυχιατρική κλινική. Έλλα Φιτζέραλντ, άστεγη πριν γίνει η βασίλισσα της τζάζ. Το φαινόμενο της αμερικανικής τηλεόρασης Όπρα η οποία έζησε συναισθηματική και σεξουαλική κακοποίηση απο την ηλικία των 9.  Stevejobs ο ιδρυτής της Apple. Και μην ξεχνάμε το πιο τρανταχτό παράδειγμα όλων και μάλιστα δικό μας, ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Τι σημαίνει όμως  πραγματικά επιτυχία; Σημαίνει το ίδιο πράγμα για όλους;

Και βέβαια όχι. Κάθε ένας από εμάς είναι μια διαφορετική προσωπικότητα και ως εκ τούτου έχει τη δική του αντίληψη για το τι σημαίνει να είναι κανείς επιτυχημένος. Ένας από τους καλύτερους λοιπόν ορισμούς για την επιτυχία είναι: “Η ολοκλήρωση του οποιουδήποτε σκοπού μας.” Με άλλα λόγια, η επιτυχία είναι η πραγματοποίηση αυτού που έχουμε σχεδιάσει να κάνουμε.

Οι 5 βασικοί φραγμοί

Πριν αναλύσουμε όμως τα βασικά συστατικά που πρέπει να διαθέτει κάποιος για την επιτυχία ας εξηγήσουμε ποιοι είναι οι 5 βασικοί φραγμοί και λόγοι που δεν μας βοηθάνε να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε.

Η άγνοια. Το γεγονός ότι δεν ξέρουμε τι πραγματικά θέλουμε και χρειαζόμαστε ή τι μπορεί να είναι πιθανό και διαθέσιμο.

Ο φόβος. Ο φόβος της γελοιοποίησης, της απόρριψης, της εγκατάλειψης, της ανεξαρτησίας, της ποινής. Ο φόβος στην τελική, του τι θα επακολουθήσει αν τολμήσουμε να αλλάξουμε την ρουτίνα μας. Αν διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για τον εαυτό μας ή ακόμα και αν διεκδικήσουμε κάτι καινούργιο που δεν γνωρίζουμε  ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του.

Ο χαμηλός αυτοσεβασμός. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ανάξιοι αγάπης, ευτυχίας ή πλήρωσης και ανίκανοι να δημιουργήσουν το είδος της ζωής που λαχταρούν. Πάσχουμε από σύνδρομα κατωτερότητας, νευρωτικές ενοχές και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Συνεκδοχικά, δεν πιστεύουμε ότι οι ανάγκες μας είναι σημαντικές και άξιες διεκδίκησης

Εγωισμός. Στο να ζητήσουμε βοήθεια όταν την χρειαζόμαστε από  φόβο μην φανούμε ευάλωτοι και αδύναμοι, ή μήπως μας κατακρίνουν για αυτά που δεν έχουμε. Υπάρχει δυστυχώς η αντίληψη ότι πρέπει να τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας.

Οι περιοριστικές μας πεποιθήσεις. Ό τρόπος που έχουμε μεγαλώσει και προγραμματιστεί τόσο από την οικογένεια  μας όσο από το σχολείο και άλλους κοινωνικούς παράγοντες.

Τα 3 Τ της επιτυχίας

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω το πρώτο και βασικό συστατικό για την επιτυχία είναι η τόλμη. Όπως είχε πει και ο δικός μας Οδυσσέας Ελύτης, «τα τρία Τ της επιτυχίας, ταλέντο, τόλμη, τύχη.».  Η τόλμη και το θάρρος είναι τόσο σημαντικά στη ζωή μας όχι μόνο τώρα αλλά πάντα. Το ένστικτό της επιβίωσης μας στηρίζεται καθαρά εκεί. Στο να σπάμε τους φραγμούς μας και να κατακτάμε τους φόβους μας.

Πειθαρχία. Ο Jim Rohn πετυχημένος επιχειρηματίας, υποστηρίζει ότι η επιτυχία είναι μόνο μερικές καθημερινές ασκήσεις. Η ορθή πρακτική που εφαρμόζεται 365 φορές τον χρόνο, με μερικές ίσως παραλείψεις, δεν μπορεί παρά να έχει σημαντική επίδραση. Μόλις η πειθαρχία γίνει καθημερινή συνήθεια, γίνεται ευχάριστα και σύντομα θα αρχίσουν να έρχονται οι ανταμοιβές της. Και οι συνήθειες είναι αυτές που φτιάχνουν σωστό χαρακτήρα.

“Η δυνατότητα να πειθαρχήσετε τον εαυτό σας να καθυστερήσει την ικανοποίηση σε σύντομο χρονικό διάστημα, προκειμένου να απολαύσετε μεγαλύτερη ανταμοιβή μακροπρόθεσμα, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία.”

Το συγκεκριμένο αυτό προσόν βοηθά απεριόριστα στην καταπολέμηση αυτού που ονομάζεται χαμηλή ανεκτικότητα. Η υψηλή ανεκτικότητα είναι το τρίτο στοιχείο για την επιτυχία. Το να διαθέτεις δηλαδή υπομονή για τα οφέλη και όχι γρήγορο κέρδος και απόλαυση, κάτι βέβαια που είναι τόσο έξω από την σύγχρονη εποχή που όλα είναι σε fast έκδοση, από το φαγητό μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις.

Αλλαγή και προσπάθεια για αυτοβελτίωση. Αν η επιτυχία είναι η ολοκλήρωση κάποιου στόχου μας, σημαίνει ότι για να πετύχετε κάτι πρέπει να προσπαθήσετε να αλλάξετε κάτι. Αν έχετε αποφασίσει να χάσετε 10 κιλά, θα πρέπει να αλλάξετε κάποια πράγματα στην καθημερινότητά σας (τρόπο σκέψης, διατροφή, άσκηση κλπ.) για να τα καταφέρετε. Για να πραγματοποιήσετε οποιονδήποτε αξιόλογο στόχο έχετε θέσει για τον εαυτό σας, θα πρέπει να γίνετε καλύτεροι από ό,τι είστε τώρα. Αν δεν υπήρχε κάτι να βελτιώσετε ή να αλλάξετε στη ζωή σας, θα είχατε πετύχει ήδη τον στόχο σας.

Συμβαίνει όμως μερικές φορές, όσο και αν ένας άνθρωπος προσπαθήσει, όσο προσεκτικός και αν είναι, όσο σκληρά και αν δουλέψει  να μη καταφέρει να πετύχει. Ο Σολομών είπε για την επιτυχία «σε αυτόν τον κόσμο δεν κερδίζουν στο τρέξιμο πάντα οι γενναίοι, δεν είναι οι σοφοί που κερδίζουν πάντα την άνετη ζωή, ούτε οι ευφυείς που αποκτούν πλούτο ή οι καταρτισμένοι την εκτίμηση των άλλων. Γιατί σε όλους αυτούς μπορεί να τύχουν καλές και κακές περιστάσεις. Κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει για αυτόν η κακή στιγμή. Όπως τα ψάρια στο δίχτυ ή τα πουλιά στην ξόβεργα, έτσι και οι άνθρωποι παγιδεύονται στην κακοτυχία όταν ξεσπάσει άξαφνα πάνω τους.» (Εκκλησιαστής 9΄11-2). Επειδή λοιπόν δεν έχουμε τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ζωής μας το μεγαλύτερο συστατικό της επιτυχίας είναι η προσαρμοστικότητα.

Η κακοτυχία, η αντιξοότητα είναι μια ευκαιρία να γίνουμε δυνατότερο, σοφότεροι, και να βρούμε το μονοπάτι που πριν δεν βλέπαμε.

Το  να είμαστε ευπροσάρμοστοι και να μην τα παρατάμε μας κάνει μαχητές αντί για μοιρολάτρες. Η κακοτυχία γίνεται δική μας αποτυχία, αν τα παρατήσουμε.

Έκτο βασικό συστατικό της επιτυχίας είναι η επιμονή. Ο BookerT. Washington είχε πει ότι «η επιτυχία δεν πρέπει να μετριέται τόσο με την θέση που κάποιος κατέκτησε στη ζωή, όσο με τα εμπόδια που έχει ξεπεράσει». Και αυτό γιατί πολλοί άνθρωποι χρειάζεται να παλέψουν για πράγματα που για άλλους είναι δεδομένα και αυτονόητα. Εδώ ταιριάζει και ο πρόλογος μας με τα πιο τρανταχτά ίσως ονόματα που έχουν υπάρξει τις τελευταίες δεκαετίες. Κάποια παιδιά τα παρακαλάνε να πάνε στο σχολείο και άλλα ξεκλέβουν χρόνο να πάνε στα κρυφά. Μερικοί άνθρωποι ξεκινάνε τη ζωή τους με ένα σωρό εφόδια και άλλα χωρίς αγάπη και ενθαρρυντικά λόγια. Άλλοι είναι αποδεκτοί στην κοινωνία και άλλοι μάχονται καθημερινά την απόρριψη. Ο Charles Spurgeon έχει πει «πολλοί άνθρωποι οφείλουν το μεγαλείο της ζωής τους στις τρομακτικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν.»

Επιτυχία και Ηθική

Όλα τα παραπάνω έχουν σχέση με την επιτυχία όπως είπαμε είτε αυτή είναι οικονομική, κοινωνική ή επαγγελματική. Για να θεωρείται όμως κάποιος και ολοκληρωμένος σαν άνθρωπος, και να θαυμάζεται όχι μόνο για αυτά που έχει καταφέρει αλλά και για την προσωπικότητα του, πρέπει να έχει  ηθική στην επιτυχία.

Ένα ρητό λέει, «μην σε νοιάζει αν έπαιξες δίκαια και έχασες, να σε νοιάζει αν έπαιξες άδικα και κέρδισες». Στο παρελθόν και στο παρόν υπήρξε πάντα η ανάγκη για επιτυχία. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι πρέπει να φτάνεις σε αυτήν έστω και με αθέμιτα μέσα. Η συνείδηση όμως υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο και την επιτυχία δεν μπορείς να την απολαύσεις με ενοχές και τύψεις. Το παραπάνω δεν είναι θρησκευτικός φανατισμός γιατί είτε πιστεύεις σε κάποιον θεό ή όχι, ο θεός δεν ασχολείται με την επιτυχία. Το πλησιέστερο που έχει ειπωθεί επί του θέματος είναι «τι θα κερδίσει ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του?» και αυτό ταιριάζει με αυτό που είπε ο Αινστάιν, «μην προσπαθείς να γίνεις επιτυχημένος, προσπάθησε να γίνεις άνθρωπος με αξία».

 

Source: https://www.e-psychology.gr/selfhelp/2980-ti-einai-epityxia-kai-pos-tin-kataktame.html

 

Όλοι μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με επικοινωνιακές καταστάσεις που μας φέρνουνε σε δύσκολη θέση και δεν είμαστε βέβαιοι για το πώς πρέπει να αντιδράσουμε ή να τις χειριστούμε. Παραδείγματα τέτοιων καταστάσεων μπορεί να είναι το να μας πάρει τη σειρά κάποιος στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, να μας επιπλήξει με άσχημο τρόπο το αφεντικό μας για κάτι που δεν φταίμε, να μας ζητάει ένας φίλος επίμονα μια χάρη που δεν θα θέλαμε να του κάνουμε ή να βάζει υπερβολικά δυνατά τη μουσική ο γείτονάς μας τις ώρες κοινής ησυχίας.

Πρόκειται για απλά καθημερινά ζητήματα που μας προκαλούν δυσφορία και τα οποία απαιτούν κάποια ευέλικτη μορφή επικοινωνίας για να αντιμετωπιστούν.

Το μη διεκδικητικό/παθητικό και το επιθετικό στυλ επικοινωνίας
Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται αρκετά να διαχειριστούν καταστάσεις, όπως οι παραπάνω, επειδή αγχώνονται ότι δεν θα καταφέρουν να επικοινωνήσουν κατάλληλα τη δυσαρέσκειά τους, φοβούνται ότι θα απορριφθούν ή θα παρεξηγηθούν, δεν αισθάνονται άνετα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ή νιώθουν κατώτεροι σε σχέση με το άλλο άτομο απέναντί τους. Επιλέγουν, λοιπόν, να αντιδρούν παθητικά σε καταστάσεις που τους δυσαρεστούν, μη υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά τους και τη γνώμη τους, με συνέπεια να ανέχονται επανειλημμένα συμπεριφορές που συμβαίνουν εις βάρος τους και τους δυσαρεστούν (μη διεκδικητικό/παθητικό στυλ). Αυτό, όμως, προκαλεί συναισθήματα στεναχώριας και ματαίωσης στο άτομο που υποχωρεί συνεχώς όταν θίγεται το δίκιο του.

Άλλοι άνθρωποι όταν νιώθουν ότι ενοχλούνται ή διαφωνούν με τη συμπεριφορά των άλλων προσπαθούν να επιβάλλουν τη γνώμη τους και να πετύχουν αυτό που επιθυμούν εις βάρος της άλλης πλευράς (επιθετικό στυλ). Μία τέτοια επικοινωνιακή αντίδραση μπορεί να επιφέρει τα θεμιτά αποτελέσματα, καθιστώντας το άτομο ικανό να «πάρει» αυτό που θέλει. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, καταπατούνται τα δικαιώματα των άλλων και, πιθανώς, δημιουργούνται εκδικητικές διαθέσεις από εκείνον που θίγεται.

Το μη διεκδικητικό/παθητικό και το επιθετικό στυλ επικοινωνίας δεν είναι, συνήθως, ευεργετικά για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Αντιθέτως, όταν χειριζόμαστε τις διάφορες καταστάσεις με διεκδικητική συμπεριφορά νιώθουμε ικανοποίηση και θετικά συναισθήματα για τον εαυτό μας και δημιουργούμε ισότιμες σχέσεις με τους γύρω μας.

Τι σημαίνει διεκδικητικότητα;
Η διεκδικητικότητα αποτελεί ένα επικοινωνιακό στυλ συμπεριφοράς, το οποίο μας επιτρέπει να εκφράζουμε τη γνώμη ή την αντίθεσή μας, να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα και τα δικαιώματά μας, σεβόμενοι ταυτόχρονα τη γνώμη και τα δικαιώματα της άλλης πλευράς.

Η διεκδικητική συμπεριφορά μας παρέχει τα εξής οφέλη:

Μας επιτρέπει να σχετιζόμαστε με τους άλλους με λιγότερες συγκρούσεις, άγχος και δυσαρέσκεια.

Μπορούμε να είμαστε άνετοι με τους γύρω μας, επειδή ξέρουμε ότι είμαστε ικανοί να διαχειριστούμε τις περισσότερες καταστάσεις.

Μας επιτρέπει να διατηρήσουμε τον αυτοσεβασμό μας, σεβόμενοι εξίσου και τους άλλους.

Αυξάνει την αυτοπεποίθησή μας, καθώς δεν προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τη ζωή μας στα στάνταρντ των άλλων.

Μας καθιστά ικανούς να έχουμε τον έλεγχο στην καθημερινότητά μας, μειώνοντας το αίσθημα της αβοηθητότητας.

Ενισχύει την έκφραση των συναισθημάτων μας.

Είναι η μόνη στρατηγική που επιτρέπει, τόσο σε μας όσο και στους άλλους, το σχηματισμό σχέσεων ισοτιμίας.

Τι προσφέρει η εκπαίδευση στη διεκδικητικότητα;
Μέσα από την εκπαίδευση στη διεκδικητικότητα, ο θεραπευτής σάς βοηθά να αναγνωρίσετε τις μη διεκδικητικές ή επιθετικές συμπεριφορές, που αποδεικνύονται μη λειτουργικές στην αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων στη ζωή σας. Στη συνέχεια, σας κατευθύνει να κατανοήσετε την έννοια και τα στοιχεία της διεκδικητικής συμπεριφοράς, αλλά και το πώς να την εφαρμόζετε. Στόχος της εκπαίδευσης είναι να αντικατασταθούν οι δυσλειτουργικές στρατηγικές επικοινωνίας, οι οποίες σας δυσκολεύουν και δεν αποδίδουν τα θεμιτά αποτελέσματα, με πιο αποτελεσματικές διεκδικητικές στρατηγικές.

Μέσω αυτής της διαδικασίας, μπορείτε να αποκτήσετε ή να εξελίξετε τη διεκδικητική σας συμπεριφορά, και κατά συνέπεια, να νιώθετε μεγαλύτερη σιγουριά για τον εαυτό σας, αλλά και να βελτιώσετε τις σχέσεις σας με τους άλλους ανθρώπους.

Source: https://www.e-psychology.gr/relations-sexual-disorders/2567-ti-einai-i-diekdikitiki-symperifora.html

Σύμφωνα με τον Καναδό κοινωνιολόγο J.A. Lee, η αγάπη έχει έξι διαφορετικές μορφές:

Έρωτας (Eros). Ρομαντική, παθιασμένη αγάπη με τη μορφή σωματικής σύνδεσης και ανάλογης ικανοποίησης. Χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση ενός αγαπημένου προσώπου, του οποίου η φυσική παρουσίαση του εαυτού ενσωματώνει μία εικόνα που έχει ήδη σχηματιστεί στο μυαλό εκείνου που το αναζητά.

Ερωτοτροπία (Ludus). Παιχνιδιάρικη αγάπη με τη μορφή επιπόλαιας σύνδεσης και βίωσης ευχάριστων επιφανειακών εμπειριών.

Στοργή (Storge). Συντροφική αγάπη μεταξύ καλών φίλων με τη μορφή βαθιάς και ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής. Η μορφή αυτή αναπτύσσεται αργά μέσα από τη συντροφικότητα και την εκδήλωση τρυφερότητας.

Μανία (Mania). Κτητική, εμμονική αγάπη με τη μορφή έντονου πάθους, μεγάλης συναισθηματικής έντασης και ψυχικού άλγους κατά τη διαχείριση της σχέσης.

Πράγμα (Pragma). Πρακτική, λογική αγάπη με τη μορφή πραγματιστικής διαχείρισης της σχέσης στο πλαίσιο της καθημερινότητας.

Αγάπη (Agape). Αλτρουιστική, ανιδιοτελής αγάπη με τη μορφή πλήρους αφοσίωσης στο αγαπημένο πρόσωπο.

Ο Έρωτας, η Ερωτοτροπία και η Στοργή αποτελούν τις βασικές μορφές αγάπης, οι οποίες μπορούν να συνδυαστούν και να δημιουργήσουν τις δευτερεύουσες μορφές αγάπης, ήτοι Μανία, Πράγμα και Αγάπη.

Αναλυτικότερα:

Έρωτας

Το άτομο που βιώνει τη μορφή αυτή της αγάπης απολαμβάνει την απτική επαφή, την αμεσότητα, τον αισθησιασμό, προσελκύεται από την ομορφιά (αν και η ομορφιά μπορεί να είναι στα μάτια εκείνου που τη βλέπει). Αγάπα τις γραμμές του σώματος, την αίσθησή του και την αφή του. Γοητεύεται από κάθε λεπτομέρεια του αγαπημένου προσώπου.

Η αγάπη που βιώνει μπορεί να είναι έντονη αλλά σύντομα ξεθωριάζει. Αισθάνεται άμεση και ισχυρή έλξη από την πρώτη κιόλας συνάντηση και βιώνει έντονη σωματική διέγερση που συνοδεύεται από αυξημένους καρδιακούς παλμούς, δυσκολία στην αναπνοή και αυξημένες ορμονικές εκκρίσεις. Κατά την προσέγγιση του προσώπου που προκαλεί το ερωτικό ενδιαφέρον, το άτομο μπορεί να χάσει τα λόγια του ή να ξεκινήσει μία συζήτηση χωρίς λογικό ειρμό. Τα άτομα που εμπλέκονται σε μία τέτοια σχέση αισθάνονται ότι έχουν κατάλληλη σωματική χημεία μεταξύ τους, η σεξουαλική τους σχέση – η οποία  ξεκινά συνήθως από την πρώτη συνάντηση – είναι έντονη και πολύ ικανοποιητική και αισθάνονται ότι ο ερωτικός σύντροφος πληροί τα ιδανικά πρότυπα που διαθέτουν για τη φυσική ωραιότητα.

Ερωτοτροπία

Το άτομο που βιώνει αυτή τη μορφή της αγάπης, αντιμετωπίζει την αγάπη ως ένα παιχνίδι, μία δραστηριότητα για διασκέδαση παρά μία ευκαιρία για βαθιά σύνδεση, ενώ μπορεί να διατηρεί δύο ερωτικούς συντρόφους την ίδια χρονική περίοδο. Το άτομο που εμπλέκεται σε μία τέτοια σχέση προσπαθεί να κρατά τον σύντροφό του σχετικά αβέβαιο ως προς την αφοσίωση απέναντί του και δεν εκδηλώνει ζήλεια ή κτητικότητα στη σχέση.

Στοργή

Πρόκειται για την αγάπη που καλλιεργείται μεταξύ δύο καλών συντρόφων. Ξεκινά συνήθως ως φιλία και σταδιακά εξελίσσεται σε αγάπη. Η σεξουαλική οικειότητα αναπτύσσεται αργά. Εάν η αγάπη παρουσιάσει σημάδια φθοράς, ξεκινά μία διαδικασία λήξης που ακολουθεί επίσης σταδιακό ρυθμό και το ζευγάρι συνήθως περνά και πάλι στο φάσμα της φιλίας.

Μανία

Αυτό το στυλ αγάπης προκύπτει από τον Έρωτα και την Ερωτοτροπία. Το άτομο που βιώνει τη μανία κατατρύχεται από έντονη λαχτάρα, κυκλοθυμία, υπερβολική ζήλεια, εμμονή και εν γένει από συναισθήματα που ξεπερνούν την ορθολογική σκέψη. Η μορφή αυτή της αγάπης σπανία οδηγεί στη βίωση της ευτυχίας, προκαλεί στο άτομο μία συνεχή αβεβαιότητα και το παραμικρό σημάδι αγάπης και τρυφερότητας από το αγαπημένο πρόσωπο προκαλεί έντονη έκσταση, η οποία έχει όμως μικρή διάρκεια ζωής. Στην περίπτωση αυτή, η έντονη αναστάτωση που προκαλούν τα ερωτικά συναισθήματα οδηγούν το άτομο πολύ συχνά να μην μπορεί να κοιμηθεί, αισθάνεται μεγάλη απογοήτευση όταν το αγαπημένο πρόσωπο δεν του δίνει σημασία και όταν αντιληφθεί σημάδια αγνόησης από το αγαπημένο πρόσωπο προβαίνει σε ανόητες πράξεις για να τραβήξει και πάλι το ενδιαφέρον του.

Πράγμα

Αυτό το στυλ αγάπης προκύπτει από το συνδυασμό της Στοργής και της Ερωτοτροπίας. Το άτομο που ανταποκρίνεται σε αυτή τη μορφή της αγάπης έχει συνήθως συγκεκριμένα κριτήρια για τον ιδανικό σύντροφο. Η επιλογή του συντρόφου καθορίζεται από το κοινωνικό υπόβαθρο, την εκπαίδευση, τη θρησκεία και από το αν τα ενδιαφέροντά του είναι συμβατά με τα δικά του. Εάν συναντήσει ένα τέτοιο άτομο τότε μπορεί να αναπτυχθούν ερωτικά ή μανιακά συναισθήματα.

Αγάπη

Αυτή η μορφή αγάπης προκύπτει από τον συνδυασμό του Έρωτα και της Στοργής. Πρόκειται για την παραδοσιακή χριστιανική αγάπη, η οποία χαρακτηρίζεται από αγνότητα, υπομονή και ανιδιοτέλεια. Είναι περισσότερο μία αφηρημένη έννοια με τα χαρακτηριστικά ενός ιδανικού. Τα άτομα που βιώνουν αυτό το στυλ αγάπης συνήθως δίνουν προτεραιότητα στις επιθυμίες του συντρόφου και βάζουν σε δεύτερη μοίρα τις δικές τους επιθυμίες και, κατ’ επέκταση, τη δική τους ευτυχία. Με αυτόν τον τρόπο, πιθανότερο είναι να αγαπήσει κάποιος την ανθρωπότητα παρά τον ερωτικό του σύντροφο.

Το κοινό στυλ αγάπης

Ο Lee υποστήριξε ότι για να δημιουργηθεί μία αμοιβαία ικανοποιητική ερωτική σχέση, το άτομο πρέπει να βρει έναν σύντροφο ο οποίος να μοιράζεται μαζί του το ίδιο στυλ αγάπης και να αντιλαμβάνεται την αγάπη με τον ίδιο τρόπο. Όσο πιο διαφορετικοί είναι δύο άνθρωποι στον τρόπο που αγαπούν, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να κατανοήσουν ο ένας την αγάπη του άλλου.

 

Βιβλιογραφία

1. Colours of Love: An Exploration of the Ways of Loving, J.A. Lee (1973)
2. A theory and method of love. Journal of Personality and Social Psychology, 50(2), 392-402, C. Hendrick & S. Hendrick (1986)
3. A Triangular Theory of Love. Psychology Review, 93, 119-135, J. R. Sternberg (1986)

source: e-psychology.gr

Οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν τον όρο “αυτόματες αρνητικές σκέψεις” για να περιγράψουν τις ιδέες που ξεπροβάλλουν μέσα από τα κεφάλια μας, σαν απρόσκλητοι διαρρήκτες κι αφήνουν πίσω ένα χάος από άβολα συναισθήματα. Στη δεκαετία του 1960, ένας από τους ιδρυτές της γνωστικής θεραπείας, ο Aaron Beck, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ΑΑΣ (Αυτόματες Αρνητικές Σκέψεις) σαμποτάρουν τον καλύτερο εαυτό μας, και μας οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο μιζέριας: δημιουργώντας μια γενική νοοτροπία που είναι ποικιλοτρόπως είτε συνώνυμη με την δυστυχία είτε το άγχος ή τον θυμό (επιλέξτε ελεύθερα) και η οποία είναι (ως εκ τούτου) όλα και πιο πιθανό να δημιουργήσει ΑΑΣ.

Έχουμε κολλήσει στα ίδια παλιά μονοπάτια του μυαλού και κάνουμε τις ίδιες αρνητικές σκέψεις ξανά και ξανά. Ευτυχώς, τα διαρκώς αυξανόμενα στοιχεία για την πλαστικότητα του εγκεφάλου δείχνουν ότι μπορούμε να διακόψουμε αυτόν τον δηλητηριώδη κύκλο και να θέσουμε σε εφαρμογή πιο υγιείς επιλογές.

Ο εγκέφαλος δεν σταματάει την ανάπτυξη του στην παιδική ηλικία, όπως πίστευαν παλιότερα: Μελέτες πάνω στους υποψήφιους οδηγούς ταξί του Λονδίνου οι οποίοι είχαν καταγεγραμμένη στον εγκέφαλό τους την διάταξη της πόλης μετά από άσκηση περίπου 3-4 ετών, έδειξε ότι η καταγραφή αυτή έχει γίνει με ανακατανομή της φαιής ουσίας στον εγκέφαλό τους. Από την άλλη, κάποιοι από αυτούς που υπέστησαν σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο απεδείχθη ότι έκαναν τις διαδρομές χρησιμοποιώντας μέρη του εγκεφάλου τους που δεν είχαν υποστεί ζημιά. Αυτό μας δείχνει ότι μπορούμε να μάθουμε να σταματάμε τις σκέψεις μας που ταξιδεύουν σε πολυσύχναστες νευρικές οδούς με τη δημιουργία εντελώς νέων “διαδρομών”.

Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τις αυτόματες αρνητικές σκέψεις.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι μια αρνητική σκέψη που έχουν στο κεφάλι τους είναι απλά μια ακριβής αντανάκλαση του τρόπου που τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα. Δεν είναι δύσκολο όμως να αναγνωρίσουν ότι οι σκέψεις αυτού του είδους προέρχονται από έναν «εσωτερικό κριτή», ένα κομμάτι δηλαδή του εαυτού που μοιάζει να είναι ξεχωριστό και να είναι εκεί για να δίνει μόνο συγκεκριμένες κατευθύνσεις, κυρίως αρνητικές. Επαναλαμβάνει διαρκώς επικριτικά σχόλια όπως «δεν είσαι αρκετά καλός για αυτό που πας να κάνεις», «δεν ενδιαφέρει κανέναν η γνώμη σου», «πάλι είπες/έκανες βλακεία», «ποτέ δεν θα πετύχεις», «είσαι πάρα πολύ μεγάλος πια» και πολλά άλλα.

Η συνεχής αναπαραγωγή αυτών των σκέψεων δημιουργεί έναν κύκλο μιζέριας και δυστυχίας και οι άνθρωποι καταλήγουν να ταυτίζουν την πραγματικότητα με τις αρνητικές τους σκέψεις.

Πως μπορούμε να περιορίσουμε τον φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων?
Δοκιμάστε να κάνετε την ακόλουθη άσκηση: Ξεκινήστε καταγράφοντας με μολύβι και χαρτί κάποιες από τις αρνητικές σκέψεις σας.

Θα μπορούσαν να μπουν σε κατηγορίες:

Σκέψη μαύρο ή άσπρο: “Έχω εντελώς αποτύχει, όλοι οι άλλοι μπορούν να το κάνουν”.
Ανάγνωση της σκέψης των άλλων: “Νομίζουν ότι είμαι βαρετή”. “Οι άνθρωποι πρέπει να σκέφτονται ότι είμαι ηλίθιος”.
Μαντική σκέψη: “Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω. Δεν θα πετύχει”.
Υπεργενίκευση: “Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι, θέλουν μόνο να εκμεταλλευτούν τα συναισθήματά μου”.
Απόκρουση του θετικού: “Εντάξει, μπορεί να είμαι καλή μητέρα, αλλά ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό”
Βασίλισσα του δράματος: “Δεν μπορώ να βρω που έβαλα το πορτοφόλι μου. Είμαι μια παλιόγρια”.
Μη ρεαλιστικές προσδοκίες: “Πρέπει να συνεχίζω, ακόμα και όταν είμαι κουρασμένος”.
Το να βάζω “ταμπέλες” στον εαυτό μου και στους άλλους: Τεμπέλης, άχρηστος, παλαβός κλπ.
Αυτοενοχοποίηση: “Εγώ φταίω που η σύζυγός μου έχει κατάθλιψη”.
Καταστροφολογία: “Τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να μου πάει καλά”.

Θα ήταν ίσως διασκεδαστικό, αν μπορούσαμε να προσωποποιήσουμε τον εσωτερικό μας κριτή φτιάχνοντας ένα σκίτσο και να του δώσουμε φωνή. Ίσως θα μπορούσαμε να του δώσουμε και κάποιο όνομα. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να εξωτερικεύσουμε τις σκέψεις μας. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν προέρχονται πια από εμάς.

Φανταστείτε λοιπόν ποιο άτομο θα μπορούσε να σας πει αυτά τα κακεντρεχή πράγματα και προσπαθήστε να τον ζωγραφίσετε. (Δεν χρειάζεται να είναι ένα «καλό» σκίτσο). Θα μπορούσε να είναι ο Διευθυντής του σχολείου σας, ένας γονιός, ή κάποιος συνεργάτης.

Παρατηρήστε σε ποιες περιπτώσεις αυτός ο χαρακτήρας έρχεται στο κεφάλι σας. Πόσο συχνά συμβαίνει αυτό; Ποιο είναι το ερέθισμα; Σε ποια συναισθηματική κατάσταση θα σας αφήσει; Πόσο ισχυρή είναι αυτή η συναισθηματική κατάσταση, από το ένα (χαμηλή) έως 10 (υψηλή);

Και τώρα αντικρούστε τον εσωτερικό κριτή σας. Σκεφτείτε κάποιον που θαυμάζετε για οποιονδήποτε λόγο και φανταστείτε ότι πρόσωπο αυτό είναι δίπλα σας και σας προσφέρει υποστήριξη. Αν είχε επιχειρήματα υπέρ ποια θα μπορούσε να είναι; Οι απαντήσεις θα σας έρθουν εύκολα.

Source:e-psychology.gr